Piwnica to miejsce owiane tajemnicą. Jest lustrem duszy, odbijającym prawdziwe potrzeby, pasje lub obsesje. To, co bohaterowie Seidla robią w swoich piwnicach, mówi o nich znacznie więcej niż ktokolwiek mógłby przypuszczać. Jedni traktują ją jako miejsce do ćwiczeń głosu operowego, inni jako galerię nazistowskich pamiątek, przestrzeń do realizacji seksualnych fantazji czy schronienie dla hodowanego w ukryciu węża. Piwnica to w naszej podświadomości miejsce ciemności i strachu, swoiste siedlisko ludzkiej otchłani. Doskonale odzwierciedla więc zakamarki duszy jej właścicieli.
„Piwnice Seidla są metaforą miłości, która jest równoznaczna z posiadaniem.”
(Tadeusz Sobolewski, Gazeta Wyborcza)
“Oszałamia, wzbudza obrzydzenie ale i dziwnie porusza”
(Guy Lodge, Variety)
“Ten filmowy esej niezwykle bawi, ale podczas oglądania będziesz wiercił się w fotelu”
(Deborah Young, Hollywood Reporter)

A Ty? Co robisz kiedy nikt nie patrzy?